آقاسیزاده، فتحالله و غلامینتاجامیری، سعید، (1399). هفتاد سال برنامهریزی توسعه در ایران؛ آسیبها و چالشها، تهران: سازمان برنامه و بودجه، مرکز پژوهشهای توسعه و آیندهنگری.
پوراصغرسنگاچین، فرزام، کاشف، مهرداد، ابراهیمی خوسفی، محسن و کشتکار، مصطفی، (1399). بررسی تطبیقی برنامهریزی فضایی (آمایش سرزمین) در کشورهای منتخب. مرکز پژوهشهای توسعه و آیندهنگری.
ترنر، مارک و هیوم، دیوید، (1384). حکومتداری و مدیریت توسعه، ترجمۀ عباس منوریان، تهران: مؤسسۀ عالی آموزش و پژوهش در مدیریت و برنامهریزی، چاپ دوم.
تیموری، رحیم، (1400). «درس آموختهها و دلالتهای تجربیات داخلی و خارجی برای برنامۀ هفتم توسعه». مرکز پژوهشهای توسعه و آیندهنگری، شصتمین نشست علمی ـ تخصصی در دی ماه 1400.
توفیق فیروز، (1376). آمایش سرزمین: تجربۀ جهانی و انطباق آن با وضع ایران.
توفیق، فیروز، (1385). برنامهریزی در ایران و چشمانداز آیندۀ آن، مؤسسۀ عالی آموزش و پژوهش مدیریت و برنامهریزی.
حسنی، محمدحسین، (1389). «درآمدی به روششناسی تلفیقی در پژوهشهای میانرشتهای علوم اجتماعی». فصلنامۀ مطالعات میانرشتهای در علوم انسانی، دورۀ دوم، شمارۀ 4.
خاندوزی، سیداحسان، (1389). «ارزیابی شیوه برنامهنویسی توسعه در ایران» (1368ـ1388)، برنامه و بودجه، سال پانزدهم، شمارۀ 110.
دفتر مطالعات برنامه و بودجه (1388). آسیبشناسی برنامههای توسعه در ایران (دربارۀ برنامۀ پنجم توسعه)، شبکۀ تحلیلگران تکنولوژی ایران، تهران: مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی.
شقاقی، سحر، (1397). مروری بر دیدگاههای برنامهریزی توسعه در ایران از دیدگاه صاحبنظران، تهران: هامش.
طالب، مهدی و عنبری، موسی، (1385). «دلایل ناکامی نظام برنامهریزی توسعه در ایران عصر پهلوی دوم»، نشریۀ علوم اجتماعی، شمارۀ 27.
عظیمی آرانی، حسین، (1373). مدارهای توسعه نیافتگی در اقتصاد ایران، تهران: نشر نی، چاپ سوم.
غلامینتاجامیری، سعید و عظیمی، میکاییل، (1388). آسیبشناسی برنامههای توسعۀ اقتصادی کشور بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، معاونت پژوهشی دانشگاه آزاد اسلامی (با همکاری مرکز تحقیقات استراتژیک).
غنینژاد در گفتگو با احمدی امویی، بهمن، (1387). مردان جمهوری اسلامی چگونه تکنوکرات شدند؟، تهران: گام نو.
مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی (1401). مروری بر شکلگیری ادبیات دولت توسعهگرا؛ بازاندیشی در نقش و اهمیت آژانسهای راهبر، دفتر مطالعات اقتصادی.
مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی (1378). ریشههای عدم توفیق در برنامههای اول و دوم، دفتر بررسیهای اقتصادی، تهران: مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی.
ﻣﻌﺎوﻧﺖ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﻳﺰی و ﻧﻈﺎرت راﻫﺒﺮدی ریاست جمهوری (1393). آﺳﻴﺐﺷﻨﺎﺳﻲ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎی ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺑﻌﺪ از اﻧﻘﻼب اﺳﻼﻣﻲ، اﻣﻮر ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﻳﺰی اﻗﺘﺼﺎد ﻛﻼن و ارزﻳﺎﺑﻲ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ.
مکنون، رضا، سلیمی، جلیل و بهرامی، محسن، (1393). «فراتحلیلی بر آسیبشناسیهای برنامههای توسعه در ایران»، راهبرد اقتصادی، سال سوم، شمارۀ 10.
نورمحمدی، خسرو و صمیمی، احمد، (1400). برنامهریزی توسعه در ایران (بازخوانی نظرات دکتر حسین عظیمی آرانی)، تهران: سازمان برنامه و بودجۀ کشور، مرکز اسناد، مدارک و انتشارات.
Camarinha-Matos L.M., Afsarmanesh H. & Boucher X. (2010). The Role of Collaborative Networks in Sustainability. In Camarinha-Matos L.M., Boucher X. & Afsarmanesh H. (eds). (2010). Collaborative Networks for a Sustainable World. IFIP Advances in Information and Communication Technology, Vol.336. Springer. Berlin. Heidelberg.
Chenery, H. (1983). Interaction between theory and observation in development, World Development, Vol.10, No.11, 853-861.
Dye, Thomas R. (2016). Understanding Public. Englewood Cliffs. Prentice-Hall Press.
European Conference of Ministers responsible for Regional Planning (CEMAT) (2000). Guiding Principles for Sustainable Spatial Development of the European Continent, adopted at the 12th Session of the European Conference of Ministers responsible for Regional Planning on 7-8 September 2000 in Hanover.
Howlett, M., Ramesh, M. & Perl, A. (2020). Studying Public Policy Principles and Processes, Oxford university Press.
Johnson, C. (1982). MITI and the Japanese miracle: the growth of industrial policy, 1925-1975. Stanford University Press.
Popper, K. R. (1963). Conjectures and Refutations: The Growth of Scientific Knowlage. New York. Routledge and Kegan Paul.
United Nations Conference on Trade and Development (ANCTAD), (2021). World Investment Report. United Nations.