تاثیر بیکاری بر ثبات سیاسی در ایران (1394-1364)

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 عضو هیات علمی گروه اقتصاد دانشگاه یزد

2 دانشجوی دکتری، گروه آموزشی اقتصاد، دانشگاه یزد

چکیده

تامین شغل برای نیروی کار جویای کار یکی از خواسته‌های اجتماعی و قانونی مردم هر کشوری است. و بیکاری معضلات زیانبار اجتماعی و اقتصادی مختلفی را سبب می‌شود. تاکنون آثار سیاسی بیکاری و اشتغال کمتر مورد توجه بوده است. ایجاد اشتغال می‌تواند مشروعیت و مقبولیت دولت‌ها را افزایش داده و باعث تقویت ثبات سیاسی گردد. هدف این مقاله بررسی اثرات بیکاری بر ثبات سیاسی طی دوره 1364-1394 در ایران است. برای این منظور از روش خودرگرسیون برداری(VAR) ، یوهانسون - جوسیلیوس، مدل تصحیح خطای برداری (VECM) و تابع تجزیه واریانس استفاده شده است. نتایج نشان می‌دهد که در بلندمدت دو متغیر نرخ بیکاری و ضریب جینی رابطه منفی و معناداری با ثبات سیاسی دارند. همچنین در دوره‌ی مورد مطالعه افزایش رشد اقتصادی باعث بهبود 10 درصدی در شاخص ثبات سیاسی شده است. مدل تصحیح خطای برداری نشان می دهد که الگوی بلندمدت ثبات سیاسی در هر دوره 9/11 درصد از عدم تعادل را اصلاح نموده به ‌سمت روند بلندمدت خود نزدیک می‌شود. با توجه به نتایج تابع تجزیه واریانس، تأثیر متغیر نرخ بیکاری در واریانس ثبات سیاسی از 15 درصد در کوتاه مدت به 22 درصد در بلندمدت افزایش می‌یابد. با توجه به نتایج پژوهش به نظر می‌رسد که برای برقراری ثبات سیاسی در کشور باید در درجه اول نرخ بیکاری مهار شده و ضریب جینی کاهش پیدا کند و با تقویت تولید داخلی و پیروی از الگوی اقتصاد مقاومتی، رونق اقتصادی در کشور ایجاد شود.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Empirical Study of the Impact of Unemployment on Political Stability in Iran (1985-2015)

نویسندگان [English]

  • habib samani 1
  • robabeh khilkordi 2
1 Yazd University
2 Yazd University
چکیده [English]

Providing jobs for the recruited workforce is one of the social and legal demands of the people of every country. So far, the political effects of unemployment and employment have been less popular. Creating employment can increase legitimacy and acceptance of governments and enhance political stability. The purpose of this paper is to investigate the effects of unemployment on political stability during the period 1985-2015 in Iran. Vector regression (VAR), Johansson-Juselius, Vector Error Correction Model (VECM), and variance analysis function were used for this purpose. The results show that in the long run, two variables of unemployment rate and Gini coefficient have a negative and significant relationship with political stability. In addition, the increase in economic growth has led to a 10% improvement in the political stability index. The vector error correction model shows that the long-term pattern of political stability in each period corrects 11.9 percent of the imbalance and approaches its long-term trend. Regarding the results of the analysis of variance, the effect of the unemployment rate on political stability variance increases from 15% in the short term to 22% in the long run. According to the results of the study, it seems that in order to establish political stability in the country, the unemployment rate should be restrained in the first place and the Gini coefficient should be reduced and the economic boom in the country should be created by strengthening domestic production and following the pattern of resistance economy.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Unemployment
  • political stability
  • Vector Auto Regressive
  • Iran's economy
  • political risk

مراجع

احمدی، وکیل و یزد خواستی، بهجت (1385). بررسی وضعیت فعالیت و اشتغال زنان در ایران با تأکید بر سرشماری 1385. مجله مطالعات زنان، سال اول، شماره سوم.
ازوجی، علاءالدین و عسگری، منصور (1384). ارزیابی عوامل مؤثر بر رشد اشتغال در اتحادیه‌های تجاری و منطقه‌ای و توصیه‌های سیاستی برای بازار کار ایران. فصلنامه پژوهش‌های اقتصادی، سال 5، شماره 4، زمستان.
اصغر پور، حسین؛ احمدیان، کسری و منیعی، احمد (1392). اثر بی‌ثباتی سیاسی بر رشد اقتصادی ایران: رهیافت غیرخطی APARCH. فصلنامه پژوهش‌ها و سیاست‌های اقتصادی، سال 21، شماره 68، زمستان: 194-175.
امین صارمی، نوذر (1378). تحلیل جامعه‌شناختی از تأثیرات بیکاری بر امنیت ملی. دانش انتظامی، شماره 3 و 4: 19-8.
امینی، علیرضا (1394). بررسی، بازنگری و به‌روزرسانی آمارهای سری زمانی شاخص‌های کلیدی بازار کار. سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور، امور اقتصاد کلان.
امینی، علیرضا (1397). بازنگری آمارهای سری زمانی شاخص‌های منتخب بازار کار در دوره 1396- 1365 (ویرایش دوم). سازمان برنامه و بودجه کشور، امور اقتصاد کلان، مهرماه.
بهنامیان، مهدی (1391). اثر نرخ ارز حقیقی بر نرخ بیکاری در ایران. مجله اقتصادی- دوماهنامه بررسی مسائل و سیاست‌های اقتصادی، شماره‌های 11 و 12، بهمن و اسفند: 40-23.
تشکینی، احمد (1384). اقتصاد سنجی کاربردی به کمک Microfit. چاپ اول.
سازمان برنامه و بودجه کشور (1396). گزیده آمار و اطلاعات کلان اقتصادی (1395-1384). معاونت امور اقتصادی و هماهنگی برنامه و بودجه امور اقتصاد کلان، انتشارات سازمان برنامه و بودجه کشور.
شاه‌آبادی، ابوالفضل و بهاری، زهره (1393). تأثیر ثبات سیاسی و آزادی اقتصادی بر رشد اقتصادی کشورهای منتخب توسعه یافته و درحال‌توسعه. فصلنامه علمی و پژوهشی پژوهش‌های رشد و توسعه اقتصادی، سال 4، شماره 16، پاییز: 72-53.
صیدایی، سید اسکندر؛ بهاری، عیسی و زارعی، امیر (1390). بررسی وضعیت اشتغال و بیکاری در ایران طی سال‌های 1389-1335. راهبرد یاس، شماره 25، بهار: 247-216.
مهدوی عادلی، محمد حسین (1380). راهبردهای توسعه اشتغال در استان خراسان. مجله دانش و توسعه، شماره 14: 94.
Aisen, A. and Veiga, F. (2011). How Does Political Instability Affect Economic Growth?. IMF Working Paper, WP/11/12. Washington DC: International Monetary Fund. Available at:
http://www.imf.org/external/pubs/ft/wp/2011/wp1112.pdf (Accessed 04 March 2012).
Aisen, A. and Veiga, F. (2006). Does Political Instability Lead to Higher Inflation? A Panel Data Analysis. Journal of Money, Credit and Banking 38(5): 1379-89.
Alesina, A.; Ozler, S Roubini, N. and Swagel, P. (1996). Political instability and economic growth. Journal of Economic Growth, 1: 189-212.
Azeng, Therese F. and Yogo, Thierry U. (2013). Youth Unemployment And Political Instability In Selected Developing Countries. Working Paper Series No. African Development Bank, Tunis, Tunisia.
Brett, R. and Specht, I. (2004). Young soldiers: Why they choose to fight. USA: Lynne Rienner.
Campos, N. F Karanasos, M. G. & T. Tan (2012). Two to Tangle: Financial Development, Political Instability and Economic Growth in Argentina. Journal ofBanking & Finance, Vol. 36, No. 1: 290-304.
Campos, N.F., and Nugent, J.B. (2000). Who is Afraid of Political Instability?. Journal of Development Economics, 67(1): 157-172.
Choucri, N. (1974). Population dynamics and international violence: Propositions, insights and evidence. Lexington, MA: Lexington.
Colino, A. (2012). Conflict Resolution Processes, Uncertainty and Labor Demand. Journal of Peace Research, 49(5): 661-670.
Epstein, B.; Shapiro, A. F., & Gómez, A. G. (2017). Global Financial Risk, Domestic Financial Access, and Unemployment Dynamics. mimeo.
Fosu, A.K. (2003). Political Instability and Export Performance in Sub-Saharan Africa. Journal of Development Studies, 39(4): 68-83.
Fosu, A.K. (2001). Political Instability and Economic Growth in Developing Economies: Some Specification Empirics. Economics Letters, 70: 289-94.
Fosu, A.K. (1992). Political Instability and Economic Growth: Evidence from Sub-Saharan Africa. Economic Development and Cultural Change, 40: 829-841.
Collier, P. (2000). Rebellion as a Quasi-Criminal Activity. Journal of Conflict Resolution, 44: 168-183.
Ghura, D. and Mercereau, B. (2004). Political Instability and Growth: The Central African Republic. IMF Working Paper/04/80. African and Asia and Pacific Department. Washington DC: International Monetary Fund.
Haan (de) J., and Siermann, C. (1996). Political Instability, Freedom, and Economic Growth: Some Further Evidence. Economic Development and Cultural Change, 44(2): 339-350.
ICRG (2017). International Country Risk Guide (ICRG).
Jong-A-Pin, Richard (2009). On the Measurement of Political Instability and its Impact on Economic Growth. European Journal of Political Economy, Vol. 25, No. 1: 15-29.
Khan, Safdar & Omar Saqib (2011). Political Instability and Inflation in Pakistan. Journal of Asian Economics, Vol. 22, No. 6: 540-549.
Lia, B. (2005). Globalisation and the Future of Terrorism: Patterns and Predictions. London and New York: Routledge.
Miguel, E.; Satyanath, S. and Sergenti, E. (2004). Economic Shocks and Civil Conflicts: An Instrumental Variable Approach. Journal of Political Economy. 112(4): 725-753.
PRS Group (2011). ICRG methodology. The PRS Group.
Sambanis, N. (2002). A Review of Recent Advances and Future Directions in the Quantitative Literature on Civil War. Defence and Peace Economics, 13(3): 215-243.
Urdal, H. (2012). A Clash of Generations? Youth Bulges and Political Violence. UN.
Urdal, H. (2006). A Clash of Generations? Youth Bulges and Political Violence. International Studies Quarterly, 50(3): 607-630.
Uddin, M. A.; Ali, M. H., & Masih, M. (2017). Political stability and growth: An application of dynamic GMM and quantile regression. Economic Modelling, 64: 610-625.
Zureiqat, H. M. (2005). Political instability and economic performance: a panel data analysis.
پژوهش های برنامه و توسعه
دوره 1، شماره 1
خرداد 1399
صفحه 151-176

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار